Ne Sen Varsın Yanımda, Ne Uyku

Uyku uğramadı bu gece de
Belki sınırı kaçırıp bir yerlerde sızdı,
Belki de bana diye bir başkasına gitti;
Yada düşüncelerimin arasında kayboldu.

Oysa ki bir o vardı gecelerimin geçmesini sağlayan,
Yokluğunda sesinin uyuşturucu tonu.
Siyah beyaz hayatımda canlandıran solmuş renkleri;
Yokluğunda gözlerinin göğsümü cezbeden yakıcılığı.

Yıldızlar göz kırparken çağırırcasına sensiz kahpe yarınları,
Suluyor sanki aramızdaki uzaklıkları.
Lakin seni unutturmaya değil;
Özlemimi ateşlemeye çalışıyor saatin tik-takları.

Bense, yokluğunda senin yanımda;
Yokluğunda uykunun gecenin yarısında
Bir bir kırpıyorum uzayan hasretlerimi;
Saçına, gülüşüne, dudaklarına, ellerine,
Ve daha sayamadığım nicelerine.

Kızacaksın, bu saate kadar niye uyumadın diye bana.
Sen hiç seni özledin mi ki anlayabilesin beni?
Düştün mü hiç kendinden uzaklara üstelik bir başına,
Kendine uyku tutmadığında şiir yazdın mı keder yüklü?

Ben her gece dizelere döküyorum sana olan bu özlemimi
Uzaklara inat, kısık sesle okuyorum hepsini;
Kulağına eğilmişçesine, sana sarılmışçasına;
Birazdan birlikte uyuyacakmışçasına..