Ne Söylesem Dilde Yangın

Seni avuç içlerindeki yangından
Gözlerindeki simli yaştan
Ve kuş yüreğinden öpüyorum
Dem aynalara düşen saçını
Ve at kılından tarağını/
Hep mintan içinde
Hep yangın yerinde
Saklarsın…


Bakalım!
Bu sene de divan dur
Bu sene de kalp ayaz
Geçecek yaraların
Cemresine uzan
Ellerin…

Gönlümün nidasına düşen
Sana soluksuz özgürlük
Bu hançer tarlasında
Bu çorak iklimde/
Vermezler almadan
İliklerine kadar pişkin
Yüz çizgilerine kadar
Ağlarsın…


Ne söylesem!
Gülüm/
Sizden kalan iklimlerin duldasına
Elek düşmüş tarlalarına anızına


Şimdi;
Yüz çiziklerimden geçse
Yalnızlık harmanları
Dilde yangın tarlaları
Biçareliğimizden başka


Açgözlülüğünüze/