Ne Vakit Seni Düşünsem

bir çocuk yüreği gibi saf ve temiz duygularım,
sözlerinin balını süzdü, beş duyumun süzgeciyle...

ne vakit seni düşünsem, bir masal uçuşur başımda
içinde binlerce kelime seni bana anlatır
bir türkü çığırır gece
odamın duvarlarını pembeye çalar
içine çeker kendisini, türkü demlenir renginde

ne vakit seni düşünsem, taşın toprağın titremesi azar
tozuna gönderdiğim bir düzine isyan
işkence çeker
gece gündüz ipek giysiler seçer birbirini izler
güzel doğru her ne varsa
dörtbir eksenimde halay çeker

ne vakit seni düşünsem, başıma çiviler çakan yalnızlık
taklalar atarak zemine düşer
renkten renge giren bukalemun gibi kaçar
yağmur duasına bıraktığım duygular
sevinç çığlıklarıyla bana döner
şifası bir tatlı buseyle
sızlayan kemiklerimi toplamaya başlar

ne vakit seni düşünsem, kuş gibi uçup gider içimdeki cenaze havası
sana bakan gözlerim bir nefis ziyafet çeker, bakışlarının tadında
mutlulugun gölgesinde sere serpe uzansam senli düslere
kozasından yeni çıkan ipekböceği gibi
sonsuzluğa şaha kalkan
bakış tarzım değişir

ne vakit seni düşünsem, ellerimde tuttuğum karamsarlığım
buğday tanelerine dönüşür avuçlarımda
attığım her adımda bir tane düşer
inançlarımı dağıtan yanlışların dalgası, ayaklarıma düştükçe
dilimden dökülen her kelimenin hecesi
tırnağımla ezer

ne vakit seni düşünsem, kalemimden bir damla mürekkep akar kalbime,
duvar örgülü çehreni öpsem, gül yüzün gözümün ferine akar....


28.04.2011