Ne Yaman Dostmuş ki Bu Yalnızlık

Ne yaman dostmuş ki bu yalnızlık.

Okyanus suları akarken gözlerimden
ben hala susuyorum boğulurcasına bir kör girdapta...
Nerde kaldı Oğullar nerde kaldı Azrail? Su gibi akan saatlerde.
Ve öldü Şair sevinsin arda kalanlar, kurulsun toy şenlik

İyi bir Baba olamadıysa sormasınlar neden.

Vardır mezara götürdüğü pişmanlıkları ve uğradığı ihanetler.

Şair mavi bulutlara sitemkar kederden biçilmiş bir kefene sarılı ise.

Şair tövbe edinceye dek. Yalnızlığın çığlığı mı çınlasın Sela mı dersin Oğul?
Üzgünüm, ve üzgünüm

Baksana giderayak, sırtına vurmuş tüm yükünü ızdırabın son nefesinde..
Tüm karanlık düşüncelerin karanlık zındanlardan aydınlığa çıkması dileğiyle.

Elveda Yalnızlık.

Hoşgeldin sonsuz aydınlık…