Ne Zaman

Bir meçhule doğru akıyor zaman,
Yaşayan anlıyor işte buna inan,
Kuruntulardan ayrışılan işte o an,
Kurtuluş ufukta ama ne zaman..

Zaman kısa olan ömrü yer bitirir,
Yükten ah dinlesen diğerini bindirir,
Boynuna yular vurur diyarlar gezdirir,
Durmadan akar, duracak mı ne zaman,

Alır kendine azgın deryada yüzdürür,
Himayesine alınca aleme güldürür,
Kaptırır kendine insanlığı sıkar öldürür,
Güleceğimiz zaman gelecek ne zaman,

Vurunca acısını yürekleri deler geçer,
Birden ruhlara kaplar burk bir içli keder,
Ne kadar yaşayayım dense ömür biçer,
Bu meçhule gidiş bitecek acaba ne zaman..

Nedense hayallerle mazilerde gezdirir,
Baskısı çok olur bindikçe garbi ezdirir,
Düşününce divane eder dağları devirtir,
Bize biz gerek ama bu zaman ne zaman..

Düşünüce imalı gözlerle etrafa baktırır,
Acı keder yükler gözyaşlarını akıttırır,
Pahalıya aldırıp, ucuza bedavaya sattırır,
Bunca acı keder bitecek ama ne zaman..

Sürüsüz çoban gibi alemi öylece güttürür,
Direksiyonunu kendinde kendi yürüttürür,
Havanda suyu tokmak ile döver öğüttürür,
Dünya düzeni düzelecek ama ne zaman..

Su gibi akar gider durmadan kendince çağlar,
Hevesleneni kendini sımsıkı halatla bağlar,
Anlayan anlar, anlamayanlar ise yürek bağlar,
Bu düzen değir ama bilmiyorum ne zaman..