Ne Zaman

ne zaman düşümden uyansam
sensizliğim bir çimdik
atar
bana
hüzünler kamçılar yüreğimi
özlemler beş çekerken hasretliğin kahrına...

ne zaman bir şiir yazmağa kalksam
yokluğun işaret parmağını
gösterir
bana
seni unutmayayım diye
sanki aklım da senden gayrısı var da...

ne zaman gülmeye heveslensem
yalnızlığım bir ip ucu
verir
bana
bir kandırmaca olsa da
takılan bir maskedir o aslında...

ne zaman bir bahar gelse
hayalin bir çelme
takar
bana
senin neyine der gibi
ebedi güzlere mahkum olmuşum galiba...

ne zaman ben ben olmaya çalışsam
varlığım gönül
koyar
bana
kapatır tüm kepenkleri
sanki şimdi ki sensiz dünyam çok farklı da...

ne zaman resmini görsem
bir değil bin teselli
olur
bana
nemli göz yaşlarım da yas
bırakırlarken kendilerini güya mutluluklara...

(Berlin,10.07.2016)