Ne Zaman Karanlığa Uçsa Kanatlarım..
Ne zaman karanlığa uçsa kanatlarım
Minik bir meşale olup aydınlanır aklım
Kırılır dökülür sonra birden o hep bildik kelimeler
Köşede yüklem ihtiyar amadır
kalır bana garip yalnızlığım..
Ben ruhumu gözlerim ruhum beni
Bir ova olur sonra gözlerimiz, ıssızlaşırız
bağrı yanık kelimelerdir yaralar kanar çeşmeler
Kabuk bağlar sonra gözyaşına benzeyen çiçekler
İçin için hicrana döner yakut düşüncelerimiz.
Açmak istemem sırlarını kelimelerin bu yüzden hiç
Yetim ve sakatlığına masallar düzen
Çölde teslim olmuş kum tanesi nasıl acizse
Çelenkler cenazede ne kadar zavallı
Parlaklığı o kadar cesur ,serindir ve asildir gündüzlerin.
İşte ellerim işte yarım kalan karanlık yüz yüze geldiğim gözlerim
İşte boynu bükük karıncadan mütevazi harfler
Köşede garip bir kuş gibi seherin ıssız yolcusu zaman
Ufukta kendilerini bekleyen yarı aydınlık
Bir delişmen günü bekler gibi dostlarımdır dizeler, sancılarıyla oyalanan..
08/12/2006..
tebrikler güzel bir şiir
Of be, ne yanlızlık şiiri!Okuyunca beni buldum, çoğu zaman kendime arar olduğum,alıştığım yalnızlık...Şiir o boynu bükük karıncalar sırtlarına sözcükleri alıp dize konvoyları hâlinde şiire yük taşıyor.Pınarları kan ağlayan çiçekleri kabuk bağlayan düşünceler... Çok güzel dizeler. Yüreğine sağlık, tebrikler.
Kabuk bağlar sonra gözyaşına benzeyen çiçekler, uykusunda seni görür, adına ibadetim aşk. ibrahim gerisini debn getireyim dedim. şiirine ekleme yapmak istedim şiirin buası alıp tabi bir sakıncası yoksa. şiirin birazı aşk birazı yalnızlık birazı sancıydı dilimde. eline sağlık