Ne Zaman Köşe Başında Ağlayan Bir Çocuk Görsem

Ne zaman

köşe başında ağlayan bir çocuk görsem

yüreğim cızzz eder

yanına gidip saçlarının arasına ellerimi sokasım

göz yaşlarını silesim gelir...

Sormadan edemem

''Sen kim ağlattı kim ruhunu yerle bir etti?'' diye...

Cebimde varsa

ki çoğu zaman bir sakız bir ufak çikolata

bulunur çocuklara

hemen uzatırım eline

sonra uzanırım yüreğinin derinliklerine...

Büyükleri vermese eline

hiç bir çocuk silah nedir bilmez

iki yabancı da olsalar

yine de anlaşır alabildiğine çocuklar

kiminde sarı kiminde kırmızı olsa da gocuklar...

Ne zaman bir çocuk vurulsa kahpece kalleşçe

söver sayarım tetiği çeken ellere

sövmek saymaktan da

daha anlamlı bir şeyler yapmak lazım derim

onlar orada patır patır ölürken

ben ne su içerim ne de yemek yerim...

Ne zaman bir çocuğun hüznü olsa

ben de kalkamam yerimden

sevmek varken okşamak varken çocukları

ne gerek var dayağa

siz sevin ki çocukları gönüllerine girin ki

ülke ancak böyle kalkar ayağa...