Neden Bensiz Birtanem

Kimi zaman üzülüyorum.
Aklıma geliyor öpüşmelerimiz,
Saatlerce merdivende oturup
Biri bizi görür mü telaşındaki aşkımız...

Bizi tehdit ediyormuş meğer gizli aşkımız!
Bakkala giderken,
Senin evinin önünden geçtiğim gündü.
Hani kaçamak bakışlarımız vardı.
Sen bana bakıyordun balkondan,
Bense sana bakıyordum.
Sadece birkaç saniye,
Utanırdık daha fazlasında
Ve saniyelik bakışlarının altındaki gülümsemeyi,
Kendimde hissediyordum.
Mutluluktan gözlerinin içi parlıyordu

Ve birtanem,
Ve ben o parıltıyla yaşıyordum.
Güneş misali,
Tek farkı güneş hep doğudan
Parıltın ise karanlıktan doğuyordu.

Ellerim titriyor!
O günü hatırlıyor musun?
Elimi tutmuştun hani ilk kez!
Mutluluktan ve şaşkınlıktan ölecektim.
Sen telaşlanmıştın beni öyle görünce.

Zaman aleyhimize işliyormuş meğer
Her saniye, her dakika aklımdaydın

Gözyaşlarım süzülüyor yanaklarımdan
Seni ilk gördüğüm günü hatırladım.
Sen de hatırlar mıydın acaba?

Mutlu ol aşkım!
Uyuduğun yerde mutlu ol!
O ellerime seninkilerden başkası değmedi,
Dudaklarım yokluğundan üşüyor,
Başkası değemez dudaklarıma...

Peki neden birtanem?
Neden beni de almadan gittin?
Hani biz el ele ölecektik...
Birbirimizi görecektik hani...
Bana öyle demiştin ama,
Neden tutmadın sözünü?
Niye gittin bensiz?

Uzun değil ayrılığımız,
Buluşacağız, aşkım!
Çok yakında hem de çok!
Geliyorum aşkım, geliyorum!!!