Neden Gider Ki Insan

Yangınısın alev alev yanan yüreğimin.
Tokuştursam sevdamı avuçlarına,
Tutmayacaksın biliyorum.
Ve hiç bir şey kalmadı
kırıntılarımdan başka,

Hadi eskisi gibi devri dönsün bu çarkın
hadi kazansın yine ayrılık.
Bakma ardına.
Bu sonun senaryosunu ben yazmadım oysa.

Seninle beraber uçtu gönül kuşlarım
kırıldı kalemi yüreğimin.
Sustu gözlerin konuşmadı eskisi gibi
yakmadı yüreğimi en derinden
neden gider ki insan?

Sessiz çığlıklarıma yabancı bakan gözlerin
içimdeki haykırışlarımı duymadı mı?
Duymadın mı seni ne kadar çok sevdiğimi...

//..sen anlamadıktan sonra..//

Bırak eksik kalsın bu şiir,
eksik bıraktığın bütün y/anlarım gibi
konuşulsa ne fayda ki
yazılsa ne fayda.
Duymasa yürek, görmese gözler
ve insan çıkarmasa o farklı hislerini dimağından
kim tutabilir ki gideni,
kim engel olabilir ki ne kadar severse de insan...

Gem vurup duygulara sineye atmalı belki de
belki de yazmadan yaşatmalı
kanatsa da yüreği
bazı şeyler yürekte kalmalı...