Nefes Almıyorum
Yalnızlığın en uzun soluklu halini yaşıyorum
Yalnızlığım yaşıyor, ben nefes almıyorum
Düşüyorum gözlerinden ayaklarına bile tutunamadan
Sorsan yanımda herkes, ben kimseyi görmüyorum
Cebimde birkaç adet ölüm taşıyorum çoğu zaman
Yakıyorum bütün meşru ölümlerimi
Ölüm nefes nefese, ben nefes almıyorum
Sorsan severdi beni, öyleyse ben sevgi nedir bilmiyorum.
Gitmenin bile bir üslubu vardır çoğu zaman
Oysa sen ağır bir kadındın, hüzünlü
Koştura koştura gidiyorsun?
Sen gidiyorsun, ben nefes alamıyorum.
Kaybettikçe anlıyorum kıymetsizliğini
Ben kıymet nedir bilmiyorum
Bir çocuk nefesi var kucağında, ben nefes almıyorum
Sen gülümsüyorsun, ben gamzelerimden utanıyorum.
Gidiyorsun, ellerim yanımda değil tutamıyorum
Gitme diyorum, sen duymuyorsun
Sen bir ölüm doğuruyorsun, ben nefes almamakta ısrar ediyorum
Sen mutluluğu gözlerinden öpüyorsun, ben... ben ölüyorum.
Nefes alamamak saltça bedensel bir olgu değil. Ne çok ruhsal nedeni vardır asında...
Gitmenin bile bir üslubu vardır çoğu zaman
Kimileri kalır gibi gider ya da gider gibi kalır....
kutlarım Enes. hadiiii... bu sayfada başka şiirler de okumak istiyorum...
Değerli yorumlarınız için teşekkürler. Hoşbulduk :)
Yalnızlığın en uzun soluklu halini yaşıyorum Yalnızlığım yaşıyor, ben nefes almıyorum
hani odanın duvarları üstüne üstüne gelir, daralır balkona çıkarsın ya da pencereden uzatırdın dışarı kafanı, biraz ferahlarsın.. ama yalnızlık o kadar uzun nefes almışsa, bu defa balkona çıktığında bırak yalnızlığı, bütün dünya yaşıyor da sen yaşamıyor muşsun gibi hissedersin..
şiirkolik ailemize hoşgeldiniz..👍
Şiirkolik ailesine güzel bir şiirle merhaba diyen şair
Hoş geldinizud83eudd20