Nefes Dökümü

Güz rüzgarlarında kopmuş
Yaprak gibi savrulurum.
Düşenlerin dalı yokmuş,
Yine de arar dururum.

Titrer rüzgarın elleri,
Dallar kırar üçer beşer.
Kopar sazının telleri,
Melodisi yürek deşer.

Güzün düşen yaprak çokmuş,
Avutmak amacın, belli...
Kurşun çıkaran bıçakmış,
Luzumsuzdur her teselli.

Gün gelir yaprak dökünce
Bahar kokulu al güller,
Gözlerine güz çökünce,
Susuverirmiş bülbüller.