Nefessiz

yüreğin gitme diyorken
dar vakit şikayetlerinin uğultusunda
bir kumrunun kurduğu cümle ile durulanırsın
okşasana saçlarımı der gibidir

bak ne kadar ufağım
ufalanmışım

ayakların terk etmiştir ivmeyi
yalnızlık korkusunun buğusu gözlerindedir
bir sorgu odasının gururu çakmak gözlerinde
boğ beni gözyaşınla der gibidir

gör ne kadar tuhafım
tuhaflaşmışım

tıknefes feryadın zula aramaktayken
genzinde yoksulluğun kekre rayihası
bir ömrü deşeleyen nine huzuruyla
yoğ beni geçmişinle der gibidir

duy ne kadar buharım
buharlaşmışım


18.05.13