Nefessiz Ayak İzleri
Bana ait olmayan
bu şehrin
size at olmayan
ruhsuz caddeleri gibi
sokakları da boş.
başı boş
ne çok insan yürüyor
o boş sokakların
kaldırım taşlarına
nefessiz ayak izlerini bırakarak
ve!
bir birine bakan
ebruli kapılardan
.....giriyorlar
konuşmadan sessizce
oysa ki!
dünden kalma yarım
hayat hikayelerine tanıklık yapan
bir tek
köşe başında ki!
lambası yanmayan
direk duruyordu
bi de ben
.
.
.
ne garip değil mi?
onca zaman
bedenlerinin içine saklanarak ne çok insan geçmiş...
gözlerimden...
yaşanmışlık var ki, bu güzel eser kaleme alındı. tebrikler, selam ve sevgiler..
dünden kalma yarım hayat hikayelerine tanıklık yapan bir tek köşe başında ki! lambası yanmayan direk duruyordu bi de ben .Şehirler kalabalık görünür de şair buna itiraz eder.Haklıdır aslında.İçimizdeki yalnızlığın fırtınaları öylesine çoşkulu ki,şaire her zaman eser çıkartır.Şehir dolu içimiz boş.Sevgiler.😙😙😙😙😙
gerçekten ne çok insan bedenlerin içinde saklı geçip gitmiş... güzeldi şiiriniz 👍
saygılar 👧
Kaldırımlar ve ayak izleri hep bizlerden izler taşıyor bize benziyor sokakta ki insanlarda zaman zaman...👍
Kutlarım Mesut bey içtenlikle güzel şiiri...
Canlı-cansız, aydınlık - karanlık ve elbet şair ruhundaki gözler...
Hocam, az, öz ne güzeldi, şiir...
Kaleminize sağlık
Saygımla