Nefis

Nispet varlığını henüz geçmeden,
Hayali putlara inandın kâfir,
Yokluk şarabından bir tas içmeden,
Nice meyhaneler dolandın kâfir.

Düşler âleminden bakıp hüsnüne,
Tapıverdin aynadaki aks'ına,
Hilede tuzakta yoktur üstüne,
Zayıfın aklına dadandın kâfir,

Arzu isteklerle, şehvetle doldun,
Ne gasp ettin, ne arandın, ne buldun?
Ukba'ya gönlünü,gözünü yumdun,
Dünya'ya; dürtmeden uyandın kâfir.

Deccal mısın, şeytanımsın, tağut mu?
Ebu Cehil, Firavun mu, Nemrut mu?
Ne sanırsın sen kedini, mâbut mu?
Kandıracak insan arandın kâfir.

Sana haham desem, darılıp, küsen,
Papaz desem değil, yok ki kilisen,
Zındık mısın, fasıkmısın, ne isen?
Renkten renge girip, boyandın kâfir.

'Karanlık gecede, kara karınca...'
Misali, sinsice adım atınca,
Cahilin gözünden kolay kaçınca,
Arifin gözüyle kınandın kâfir.

Yaralı diyor ki, hâlin çok harap,
Cümleyi şerrinden korusun ya Rab,
Yaslandığın şeyler sadece serap,
Neyine güvenip dayandın kâfir.

01.04.1988