Nefret
Dilinden dökülünce sözlerin en acısı
Yedi kat yer altında kalıp küflenmişinden
Sevgisiz kinle bakar gözlerin en acısı
Yakar kavurur canı nefret üflenmişinden
Kalbinde desiseyle yıllar yılı beklemiş
İntikam almak için bu günler gelsin diye
Af düşünmek bir yana kat kat kini eklemiş
Yüreğini belemiş nefreti bilsin diye
Tükenmeyen nefretle vurup kırmak amacı
Lakin 'suç kimde,' diye sorulsa o beni, der
Tek başına bırakıp, terk edilmek çok acı
Ve yıllar sonra bile beni suçlu addeder
Kendini feda eden bir kamikaze gibi
Sevgi yoksa yürekte buna hayat denilmez
Mezarını arayan canlı cenaze gibi
Nefret sarmışsa ruhu asla geri dönülmez
Atmaktır tek dileğim üzerimden bu hali
Arınmak nefret kinden, gül suyuyla yıkanmak
Dalmadan asla zana anmadan irtihali
Güzellikler yaşamak sevgiyi tadıp kanmak
Gelirken bu dünyaya ne ile yüklendiysek
Onu arayıp bulup ortaya koymalıyız
Rabbin himmeti ile dünyada aklandıysak
Huşu ile hamdedip rahmeti yaymalıyız
mükemmel bir hece örneği
7+7 kalıp ile yazılmış kafiyelerdeki ahenge -bayıldım- desem
en çok da didaktik idi ki şiir finalde huzur verdi dizeler
ve kutladım çokça! nefret şiirine katıp da sevgimi...
a t l a n t i s / 👍