Nefsin Kölesi

Seni anneme söylüyeceğim
Sen çok kötüsün
Karanlıksın sen


Diyeceğim ki ;

Anne!
Şeytan haramı süsleyip canlılara veriyor
Onlarda bal sanıp tadıyorlar
Ağzın lezzetini bozuyor... tad kalmıyor


Sonra nefsi sıkıştırıyor...
Canlıları nefse köle ediyor.
Nefsin efendisi olmak varken neden kölesi /// ?



Nefis degil, ruh ferahlanması lazım
Denizde özgür bir balık gibi yüzmelidir.
Beyaz güvercin gibi uçmalıdır.



Sen karanlık var ya
Senin uzun iplerin var...
Onların ucunu tutan canlı ilk başta bir şey anlamiyor
Karanlık dipsiz kuyuya düşeceğini
Ama her gün o ipi azar azar çektikçe o ipin sonunda
Belalan karşılaşacaklar,
Başlarına taş/ ateş düşecek
Sopa yiyecekler, boğulacaklar icinde
Nefes almakla zorluk çekicekler , belkide hiç alamayacaklar...



Güzel tad hep helaldır ama
Sen pusularınla canlılara zehirden, haramdan tad hazırlıyorsun
Canlılarda gerceği tadmadan sahtesine koşuyor.
Nefsi büyüyor, onu terbiye edeceğine, Kelepçeleyeceğine, kulak vermeyeceğine
Özgür bırakıyor...
Ruhu özgür bırakmak varken neden nefsi özgür... // ?


Karanlık ben seni çözdüm
Sen harama mahkum etmek istiyorsun canlıları
Senin peşinden takılan, yürüyemez o yüksek makamlarda...



Canlılar ( kalp) gözünü açmalı,
Nefesi verene şükranlar etmeli
Kesinlikle ,,Buyur ey nefsim,, dememeli
onu şımartır...


Sen karanlık
Canlıların büyük şerefini haramınla harab ediyorsun.
oysa sen hiçsin.


Seni anneme söylüyeceğim
Sen çok kötüsün
Sana sopa lazım,
Bizim silahımız çok güçlüdür


Anne!
hadi !
Dudaklarından dökülsün o nur duaların
Şeytan küçülsün, ölsün
Nefsin Efendisini görsün