Nem

Düştü gözlerime kor
Kor daha önce eldeydi
El yabancı
Sudan farkı olamayan...

Geçmişin kırıntıları
Sofrasından toplanıyor açlığın
Kuru soğan
Kuru gözyaşı
Annemin koynundan bana kalan
Nem.

Hiçbir yalana göz yummadı esaretim
Ki biliyordum,
Açsam dostum yoktur.

Düştü içime sabah
Karanlıkların kapı gıcırtısında ellerin
Ve tülsüyü koklatan nefesinle
Afaroz bir duygundan kaçıyorum