Nerde Kalmıştık

Bilinmez kör buzağının sırtındaki ak neden ak
Bir kere alıştın mı uyumaya
Hep esner bedenin gün ortasında

Neden insan olmak diyor bazen şu kurtlu dallar
Peki neden leylaklar bu kadar leylak gibi kokuyor demiyor kimse
Kimse bilmez aslında dünyayı

Kırar dizimizi otururuz babamızın dükkanında
Miras meslek, miras eş, miras çocuklar
Her yüzyıla bir öncekinin muadili yaşamlar bizimkisi

Kırlar diyorum tavana bakarak
Artık yeşil de gelmiyor aklıma

Ahşap merdiven ruhumda gıcırdarken
Çıkanlar var yukarıya

Birisi gelip koyuyor sandalyesini ceviz kabuğunun içine
Hayırdır demeye kalmadan işgal başlıyor damar damar

Hemencecik teslim oluyorum İliklerime kadar
Bu kadar meyilliyim etkileşime

Hayır kim anlayacak bizi bizden başka
Bilmiyorum elbet ben de her şeyh gibi

Külden tepeler elimi yakıyor
Kapılar odaları kapatmıyor artık
Aksine açıyor yaprak yaprak

Kim demiş uykuluyum diye
Her gece, tenimden zaman çalıyor et et

Bu yüzden buzağılar bu kadar benekli
İşte tam da bu sebeple leylaklar bu kadar ak

Anladın mı Ahmet Abi
Anlamadın, ne tuhaf

Boşver
Sen aç yine baba yadigarı dükkanı
Aç bir yüzyıl daha

Nerde kalmıştık
Benekler...