Nerde Neyi Unuttuk
Nerde neyi unuttuk, düşürdük bu hallere ?
Mutlu etmiyor onu çeşit çeşit oyuncak
Hiç farkına varmadan zarar verdik onlara
Sevinmeyi unuttu masum küçük yavrucak.
Her tökezlediğinde uzattık elimizi
Çocukların yetenek duygusunu körelttik
Üzülmesinler diye adadık kendimizi
Yavrumuzun empati yapmasını yok ettik.
Her işini biz yaptık kıyamadık onlara
Kendine güvenmeyi elinden çekip aldık
Asla fırsat vermedik hiç bunalmalarına
Bu yönüyle onların hayal gücünü çaldık.
Daha yaş üç demeden verdik hemen tableti
Emsalleriyle olan bağlarını kopardık
Arar olduk o eski günlerdeki hasleti
Sevgi saygı nerede hepisini bitirdik.?
Bu gidiş nere böyle bunun sonu n’olacak ?
Sosyal medya esiri oldu bütün yavrucak
İlgisini çekmiyor ne oyuncak , salıncak
Şirazeden çıkıyor büyüyünce yumurcak.
Çocuklar hepimizin geleceği yarını
Devlet millet elele kurutulsun bataklık
Bu dert toplum olarak hepimizin sorunu
Haydi anne babalar son bulsun şu hastalık.
29 Şubat 2024
Çocukluğumuzda ağaçlara çıkardık, dağlara tepelere tırmanırdık, tarlalarda koşturur top oynardık. Şimdiki çocuklar televizyon ve tabletten başka bir şey bilmiyor ve robot gibi büyüyorlar.Kanayan yaramıza değinmişsiniz.Tebrikler, selamlar.
Gerçekten de olan şey çocuklarımıza tam olarak bu. Sebep de bizleriz. Yüreğinize sağlık hocam. Selamlar saygılar
Malesef öyle üstadım. Küçük çocuklar esir oldu adeta bilgisayara, tablete felan. Bir türlü önlerinden alamıyoruz. Çok güzel bir şiirdi. Güzel konuya değinmişsin hocam. Sağlıcakla esen kalın