Nerden Bilsin Sevmeyen...

sesini duyunca bir başka oluyorum
bir başka çarpıyor kalbim
ritmi bozuluyor zamanın
işlerim bir başka çabuk oluyor
hızlı,süratli
ben bile yetişemiyorum koca gövdemle
sıradaki gelsin diyorum hemen
neye yetişeceğimi bile bilmeden.

güneş bir başka vuruyor yüzüme
aydınlık, pâk
ifadem değişiyor yüzümde
en çok kızdığım insanların bile
selam vermeden geçmiyorum kapısından
içim içime sığmıyor
neşem artıyor kat be kat
bir şeyler gıdıklıyor içimi
duramıyorum gülmeden.

acıma duygum artıyor canlılara
bir başka sevgiyle yanaşıyorum
daha bir merhametli
daha sevecen
havalarda uçuyorum zaten
yere basmaya korkuyorum
korkuyorum karıncayı bile incitmekten.



çiçek bir başka görünüyor gözüme
daha bir kırmızı sanki
tıpkı dudakların gibi
sabahın alacasında çiy düşmüş üzerine
hasretin gözyaşları diye
bir başka sahipleniyorum onu
dokunduruyorum,dokunduruyorum tenime
daha yere düşmeden.

kimse anlayamaz beni birtanem
kelimeler yetmez anlatmaya
yaşamak lazım bunu
nerden bilsin sevmeyen.