Nerede Kaybettik

Bu dünyada neye tahammül edemezsin diye, 

Sordular, 

Bir kadının ağlamasına, 

Etimi kemiğimden ayırsalar dayanırım da, 

Bir yetim çocuk gördüğümde, 

Çeşmelere döner gözlerim, 

Yediğim her şey haram oluyor, 

Yeryüzünde milyonlarca insan açken. 

Nerede kaybettik, 

Alın terimizin damlalarını, 

Yalnızca daha şanslıyız, 

Makinenin dişlilerinin arkasına saklandığımızdan. 

Saçlarından yakalayınca sonbahar, 

Dönmeliyiz yurdumuza, 

Unuttuğumuz köşklerimiz vardı bizim, 

Hayaller taşırken banknotlar, 

Mutluluk keman çalıyor, 

Koş o eski günlerin masum bebekleri gibi, 

Anne, dünyanın anası demekti. 

Sen bir bakışla beni delip geçiyordun, 

El yazmalarından süslenmiş tacın başında, 

Hangi servet mutlu edebilir beni, 

Sen yanımda oturup sustuğun zamanki kadar, 

Kelimeler bile israf olunur, 

Derdimin müsrifi olmakta haram değil mi, 

Tüm sıcaklıklar buz dolabına atılırken, 

Bırak biz mezara girelim. 

Bu dünyada ne kadar gülsekte, 

Bir yanımız hep buruk kalıyor.