Neredesin
Yüreğimin acısını anlatmaya gücüm yetmez
Gecenin sessiz derinliği tutarken elimi
Sesim ürker
Tutulur dilim
Hiç bir dilde anlatamam gidişini
İnanamadığım vedasız yok oluşunu
Nasıl anlatabilirim ki
Dudaklarıma konaklanan ölüm sözcüğünü
İnfazıma sakladım sevgili
Şimdi sen kadar yaralıyım
İçimde tufan büyürken
Gülüşlerim ölüm maskeli
Yokluğunda
Sesime bulutlar yüklenirdi
Hüzün tutunca ellerimden
Yağmur yağardı
Her damlası içime düşerdi
Şimdi
Ne söylesem anlamsız
Her cümle kifayetsiz
Nasıl anlatabilirim beni
Bir enkazdan çıkmış yaralı gibi
Neredeyim bilmiyorum
Çıkmazında kayıbım
Ses ver sesime
Sen
Neredesin
Bizler ki, boş bir kaldırımda insan düşünüşlerimizin çoğul labirentlerine gizlenmiş, dilinde nakaratlarla bahanesiz yalnızlıkların yolcularıyız. Kendimiz olmaya uğraştıkça içimizdeki sızıları süreriz parçalanmış dilimlere. Bütün karelerde kendi yansımamızı süzer, hayallerimizin molasında kaldırımlara düşürdüğümüz gülüşlerimizi ararız. Yürekten tebriklerimle.
Şimdi; her toprağa bakışımda Tenini okşayacağım bulutların döküldüğü gözlerimle Yeniden boy verip yeşermeyeceksin biliyorum Lâkin sen benim yüreğimde kök salmış çınar olarak kalacaksın ebediyen...
Diyesim geldi anlamlı şiirden sonra, yüreğinize sağlık, anlam ve ahenk bir bütünlük arz etmiş harika şiirdi, kutluyorum sizi.Sevgiyle kalın