Neredesin İstanbul'um?

Baharı erguvandı İstanbul'un,
kışı kardı...
Kar dediğin bir lodosa bakardı...
Arnavut kaldırımları,akasya gölgesinde,
kapılar hanımeli ,bahçeler leylak kokardı...

Sabahları sokaklarda bir telaş
Kimi tramvaya koşardı,kimi vapura...
Masum ve mazlumdu insanlar...
Ekmekler hep taştan çıkardı..

Hurmanın dibine kıvrılır Sarman,
Ayşe abla yoğururdu dolma harcını...
O köhne evlerin bahçelerlnde,
neşe vardı ,hayat vardı ,can vardı...

Başını kaldırıp da geceye baksan...
Binlerce yıldız yalnız sana gözkırpardı.
Sarardın sanki bütün dünyayı o an,
ya da dünya seni sarardı..

Bize mi düştü yaşamak hasretini?
El oldun bütün sevdiklerine,
gurbette bırakıp gittin de bizi..
Yar oldun mu bari,sevmeyenlere?