Neredeydiniz

''Bir sesi arar insan; fırtına zamanlarında, korkudan tir tir titrerken. Bir teni özler insan; karanlığın kan revan yalnızlığında,kalbi yerinden çıktı çıkacakken.İnsan; en çok sözün sustuğu yerde anlar, konuşmanın anlamsızlığını.Can,düşmüşse telâşa ve sızlamışsa ince ince her bir hücresinden; işte o an: Ses kayıp, yürek kayıp, dost kayıp, sevgi kayıp. Vah ki vah! Yazık ki yazık!'


Neredeydiniz?



Sahi, ben çok mu öldüm bu aralar
Ya da siz, çok mu yaşadınız benden sonra
Ben, o sizin olmadığınız zamanlarda
Çok mu dövdüm sizi,
Çok mu kanadınız benden yana
Ben miydim?
O sizi acıtan
O sizi kanatan
O sizi parçalayan
Sahi, ben çok mu unuttum sizi
Ya da siz, çok mu uzaktınız yüreğime
Çok mu azdık biz
Bu kadar mıydık?
Biz
Hepimiz
Yalan mıydık?
Hiç miydik?
Yok inanılmaz
Sahiden biz miydik?

Nerelere gidip saklanmışsınız
O benim en kanayan saatlerimde
Adresiniz kimsesiz
Adresiniz sessiz
Sahi, neredesiniz?
İçinizde
Sahibini arayan o yara
Delik deşik her kanadığında
Adresime sığınan
Siz miydiniz?



?'Siz, beni hiç mi tanımadınız? Hiç mi dokunmadım yüreğinize, yüreğimle ?''


Kimdiniz
Onca yıl yüreğimde...
Onca yıl sohbetimde...
Onca yıl düşlerimde...
Yok inanılmaz
Sahiden, Siz miydiniz?


1999 İstanbul / Nurşen Alıcıer