Nereye Baksam Sen

ölüm kokuyordu her taraf,
bir sessiz çığlık demleniverdi birden:
Gitme dercesine
ağlayan gözlerle.

Ve vakit gelmişti artık
sıladan gurbete açılan yolda
ölüm koklamaya ramak kalmıştı
gitme diyordu içindeki haykırış
dur gitme...

ölüm kokuyordu her taraf
yükseliyordu güneş
yükseldikçe kipriklerinin aralığında damlıyordu
gözlerindeki sırlara bürünmüş kristal damlalar
ve hıçkırıklara karışan sessizlik...
gitme diyordu gülüm
gitme sonu ölüm
gitme...

yarı aydınlık zaman
ve fecrin maviliği bile tutamıyordu bu gidişi
ey delalım
gitme...

en ileri uç noktada duyulmaya başladı
en keskin silah sesleri
ve barut kokusu yükselmeye başladı güneş gibi
dinlememişti herkesin çaresiz bakışlarını
bir emek bir ekmek demişti her zaman
ve her emek birgün dönüşecektir ekmeğe
felsefesi bile kar etmedi zalimlere
ve...

ölüm kokmuştu gerçekten her taraf
sessiz çığlıkların feryatları kulak zarlarını delmeye yetiyordu
yalnız bir ses yükselmeye başladı
ve ağlatan sözler yankılandı her yanda

ey öldüren zalimler
evladı anasız, anayı evlatsız bırakan zalimler
ben ölüyorum ama sevinmeyin
ardımca büyüyecektir zalim oyunu bozan gençler...

artık acıtmaz gül bahçesinden atılan dikenler
güzelliklerden acı doğmaz
acılardan da güzellik

bir baş kaldırış
bir ölüm
yegane mutluluk...