Nereye Gidersem Gideyim
Nereye gidersem gideyim
Ya eksiler artıyor
Ya da artılar eksiliyor
Bir dengede tutmak gerek hayatı
Kontrol altına alamazsan mutsuzluğu
Daha zor yakalarsın mutluluğu
Kelebek gibi hafif olmak istersin
Ama bir bakmışsın
Yüklerin çok ağır
Ezilip taşıyamıyorsun.
Nereye gidersem gideyim
Ya çocukları ağlarken görürüm
Ya da gülerken görürüm
İşte senin yapman gereken şey bu
Güldürmeye çalışmak
İnsanları sevdirmeye çalışmak
Oyunlardan keyif aldırmaya çalışmak
Parka o yüzden gidiyorum zaten
Salıncağa binerken eğlenmemi görmelerini isteyişim
Nereye gidersem gideyim
Kirletmesinler mavi denizi
Ya da kırmasınlar kuşun kanadını
Güzel olan ne varsa
Hep aynı kalsın
Zamanla çirkinleştirmesinler
Yalnızlıklar sinsi sinsi yaklaşmasın
Ayrılıklar olmasın.
Bilirsin; algısı açık insanlar için böyledir bu durum Enes. Nereye gitse, ne yana baksa görür, duyar, hisseder. Kaldı ki bu çağda kaçmak ne mümkün! Neyse ki şiirler, çocuklar ve analar var da dünyayı çekilir kılabiliyorlar. Güzel şiir vesselam... Kutlarım kalemini. Selamlar, saygılar...