Nereye Gittiğini Bilmeden

ürpermişliğin yıldırım düşmeleriyle
direnen toprak
içsel kanamalar geçiriyor
yagmurdan sanır herkes bunu.

fotoğrafa değen dudak
hasreti öğretiyor
yalnızlığa

kim bilebilir
hangi seferinde nişanlamış buraya
bulutsu atlar
bırakmış heybelerini
bulunmak için,gözler arar

düş yorgunu mürdüm çiçekleri
rengiyle dans ederek
yüreğimle oynar yap bozları
her biri bir şeyler tamamlıyor
tamamlamak için herşeyi
mabetlerine çekiliyor kelimeler
şiir eksilmede çoğalmışlığından

yol bitiyor
duraksıyor gözler

çakırkeyf hüzünler
yüreğini bırakıyor
nereye bile gittiğini bilmeden.





20-05-2009 DEVREK