Neşter

/Her hayat bir ömrü büyütemiyor beşiğinde,
Ve her ecel kendini son sanıyor sadece ./

1...

Kaybolan her mevsim bir hançer saplarken kalbime
Vedası eskimiş hiç bir yolda arama artık ayakizlerimi .
Yüzümü unutup paslanmış bir aynada
Ve adını dudaklarımdan söküp attıktan sonra
Oturup biraz ağlayacağım.
Sonra...
Sonra geçecek bu acı birdenbire.

Yerden yere vurdum
ne varsa yüreğimde sevdaya dair.
Parçaladım kalbimi
gözlerimin ferini kıran bir akşamüstü.
/Bir akşamüstü öldüm
yağmur kokulu bir kadının ellerinde./

2....

Yorgun bir kentin heyulasında
Bulutlarından süzülen ıslak bir şiir.
İtiraf ediyorum işte tüm kalabalıklara
Hep kaybettim bir sevgiliyi mısralarımda.
Yeminler ettim her defasında tüm mevsimlere.
Yalan tüm baharlar, yalancı reyhan.
Gözlerimden yanağıma düştü
iki damla kan.

Bir bir yıkıldı kentler yanıbaşımda.
Her köşesinde umut kokan bir rüya vardı.
Martılar kanat vurup uçtu yanıbaşımdan.
Kurudu yüzüme dokunan gül yaprakları.
Nereye gitti
düşlerimden beni uyandıran güzel insanlar.
İçimdeki mezarlık onlarla dolu.
Neden her mezartaşında bir tek benim adım var.

3...

Çok uzak bir iklimdeyim şimdi .
Sağımda bir hazan,
solumda durmadan kanayan onlarca hicran var.
Kelebekler büyütüyorum koynunda yıkık bir şehrin.
Kurumuş bir kozalağın içinde
can çekişen bir tırtıl gibi
can çekişen umutlarım var.
Bir sis gibi sarıyor gözbebeklerimi
küllerimden arta kalan beyaz bir duman.
Tüm kelebekler geçip gidiyor şimdi
ateşten, aşktan.

Sonra bir deniz çizdim terkedilmiş bir evin duvarlarına.
Biraz maviye benzettim bütün hayallerimi.
Martlar üşüştü dalgalar boyu suyun üstünde.
Şu giden gemi var ya ıssızlığıma benzeyen.
Keşke beni de alıp götürseydi ıssız bir yere.

4...

Gökyüzüne vurma yüzümü boşuna.
O gördüğün bulutlar
avuçlarımda kardan beyaz yaralı kuşlar.
Kim inanır artık söndüğüne afacan bir yıldızın.
Ve kim her akşamüstü yalnızlığına
yeni doğan bir ayın.
Sahipsiz bir gecenin kapısındayım bir başıma.
Ne bir düş ne bir kabus yatağımdaki.
Uyanıkken çığlıklar duydum tüm duvarlarda.
Yaralı bir kuş,
Sönük bir yıldız
Ve yaralı bir hilal yanıbaşımda.

Yüzümü sıyırıp geçen deli bir rüzgar,
Alıp götürür sandım ızdırabımı.
Eski yerinde duruyor daha ince bir sızım.
Şimdiki zaman ömrüme ziyan.
Eskiden uğruna ölünecek kadınlar vardı.
Ve aşk denen bir savaşın tam ortasında
hep yenik düşüyor zalim sevgililere iyi insanlar.

5...

Tüm bunlar sen beni bırakıp giderken oldu.
Kesti kalbimi ince bir neşter.
Çok sonra anladım
kavuşmayı da unutmayı da hiç beceremem ben.

Ay düşerken suya , aşık oldum ben.
Gün doğarken öğrendi yıldızlar kimsesizliğini.

Ve
Ve henüz gün batmadan bırakıp gitmeyi,
sana benzeyen bütün kadınlar.

..................

Bkrçkmk/istanbulnisan2020/ -birvurgunbusevda-