Neşter Yarası

Neşter yarası gibi azap çöktü düşlerime

Unuttum söylemeyi yar, tepetaklak yaşamım

Aklım buz tutmuş dikiş atılmış gülüşüme

Dikenli tellere sığınmış korkularımla

Zor savruluşların ufkunda bırak sensizliğinde öleyim

Kalbim mum alevinde erircesine mağrur

Vurgun yemişim yar, zehir zıkkım hayatım

Ölümün soğuğu nefesimde intihar eder gözlerim

Çiğ tanesi gibi tir tir titreyen ellerimle

Köz alevler ortasında bırak ayrılığında öleyim

Toprağa düşen her katrede acıları sırtlıyorum

Çatlıyor kelimelerim yar, alabora oldum

İdam sehpasına götürdüm biriken gülüşümü

Tek celsede tükenmiş bitmiş mecalimle

Yorgun anların isyanında bırak dinginliğinde öleyim

Günah tütsülü bakışların saklanır düşümde

Sükûtum sürgün yar, tebessümüm firarda

Muhacir gecelerle yargısız infazlarda duygularım

Her kanat çırpınışında ifna ettiğin ruhumla

Peşimdeki gölgenin yokluğunda bırak kuytunda öleyim

Kahır ektim ağlarıma suskunluğun cehennemindeyim

Yüreğim yangınlarda yar, hicranla suspusum

Kırıp döktüğün onca azap iliklerime damıtılmış

Yamalanan yaraları biriktiriyorum kangren kaygılarımla

Doğmamış umutların cenderesinde bırak hazanında öleyim

İçime kazınmış yabancı bir tanıdık tahripleşmiş

Hüsranla sarsılıyorum yar, depremlerinin nöbetindeyim

Ufkuma sığmıyor burukluğum adın canımdan damlıyor

Can çekişen dudağımdaki hüzzam ağıtlarla

Acıların öğüttüğü değirmende bırak sessizliğinde öleyim

Sol yanında çırpınırken özlem gazelinin çığlığı sarsar

İntizarın vurur yar, yüzüm buruşukluğunda

Aklar düşerken yalnızlığımda adımlarının birine rastlarım

Kuytumda gölgeme düşen yılanmış bakışlarınla

Azamettin sırlı tapınaklarında bırak gizinde öleyim