Nevruz Yaprağına

öylece otururum kaşlarının üstüne 

beklerim ada vapurunu 

alnında çizgi çizgi dalgalar 

ellerimi sırma saçlarında sallarım 

iskeleden kalkan her el sana meftun

aşıkın üstüne söz söylenmezmiş

eşkinden sergüzeşt olurum

kimseden bir ah istemem

kavuştururum elimi böğrüme

kırmızılar sürerim yelkenli dudağına

öyle can-ı kalpten bir sev derim 

ki bir geçen bir daha geçer üzerimden

iki gözlü, sert sulara bend olan

bir köprü olurum, ustam sekiz yüz yıllıktır

aklına kurarım otağımı 

gönlüne sererim asya işlemeli kirli halımı

kimden medet umarsam 

alsın şu kist kılıklı mağrur canımı

her maşukun canı yanındadır, bilirim

oldukça murada erenler

kem küm edilmez bilirim

yaşamak lazım acının selinde

özlem, kavuşmanın kabuğudur, bilirim

onu sardıkça sarar

sarar gönlüm sarar

şükret güneşin var

estikçe çehrene yaz meltemi

öyle özlerim koyu saçlarının kokusunu

alsam her telini sersem yüzüme 

daha ne yaşam ne mezar isterim

türben olsun bedenim, sen yaşa

ben giderim

sel kadar yıkıcı bir nazar et ne olur

kıyılarına kar yağsın parmaklarımın

zatın kıymetin bilmek için 

ne kürerim afetinin bedelini

 ne de beddua eylerim

süt köpüğünde kımıldayan tenin 

bir kışlık pardesüyü andırır sıcaklığın

koynunda bir dünyadan diğerine gitsem

ne mektup isterim ne bir damla su

elin yakar göğsümü, kızarır cemalim

sen sevmesen de olur 

ben yanarım sabaha kadar

meşale misali közüm senin

burnuna methiyeler düzen benim

üzerinde bir şal, bir pelerin olur 

kim görse yüzünü 

cennetin kapısından döner

bakar ha bakar 

görme yetim en tepede 

bu zatın karşısında

görmediklerime kafiyeler dizen benim

bir kıymık tanesi sana sözlerim

oysa senin zerrene 

ciltler dolusu kitap neşreden, benim

benim naciz cesedim

benim devede kulak zatım

senin yanında 

şu devasa dağa aşık, tavşanım 

emir buyur 

güzel sesine sığmayan nevbahar çiçeği

emir buyur, yahut sade nazar et

sen filizlen diye

erir çamur olurum

...