Neydin Sen

Neydin sen?!
Bir rüzgâr mıydın da söyle,
Bir esip geçtin.
Yapraklarımı döktün...
Dallarımı kırdın,
İçimdeki duygu çınarına...
Yüreğime ebediyet arzusunun,
Çekirdeğini bıraktın,
Bedenim alev alev tutuştu,
Böylece sonsuz hayat,
Az ötede dikilip duran,
Müşahhas varlık kadar,
Yaklaştı ruhuma...

Neydin sen?!
Bir ışık demeti miydin de,
Rabbim bu demeti,
Çok güzel yarattığı,
Nadide bir kalıp içinde,
Sundu bana...

Bir aynamıydın ki gözlerimi,
Kaybettim içinde...
Ve şimdi ne seni,
Ne de kendimi görebiliyorum?
Neden bir an pençelerine değin,
Açtın bana gönlünü,
Sonra bir başka diliminde zamanın,
Esrarlı bir havaya bürünüp,
Kapılarını kapattın yüzüme...

Bir şiir miydin...?
İçimi dolduran gizemli mısralarınla,
İntizarınla...
Şimdi her mısra,
Boşluğa asılıp kaldı,
Yapayalnız...

Bir masal mıydın...?
Kuşların baharları ruhuma anlattığı,
Bir efsanemiydin...
Çağların ötesinden kopup gelen,
Yoksa bulutların kulağıma usulca,
Fısıldadığı bir nağme miydin?

Neydin sen?