Neye Yarar

Aklıma düştüğün sürgün zamanlar,
Beni bir tek kalem bir kâğıt anlar.
Sanki yetmez gibi çektiğim gamlar,
Kan sızar ruhuma, ruhum kan damlar.

Aldanma hep canlı göründüğüme,
Her an ölmekteyim ben azar azar.
Bakma kemik ete büründüğüme,
Kazmışlar ezelde ruhuma mezar.

Bu akkor satırlar dökmez derdimi;
Bende söylenmemiş ne mısralar var.
Tutamazsın vücut çek ellerini!
Benim ruhum artık firardır firar...

Gün gelir bu ateş açar gizleri.
Bu sevda elbet seni de sarar.
Solunca takvimde vaktin izleri;
Bundan sonra sevsen de neye yarar...