Neyimi Gördün ki

neyimi gördün sen!
desen ki;
kalbine gömülmüş ölüleri
kulağına küpe olmuş sözleri,
dilindeki nasırı
omuzlarındaki yükü gördüm...
askıda ezberlediğim türküleri
uykumdaki öykülerimi bilirsin belki
fakat
falakadaki figanımı duymadın sen!

benim asıl işkencelerimi kimse bilemez;
acımdan daha çok acı çektim bacım!
arabaya koşulmuş bir at kırbaçlanırken
ya da
çıkmaz sokakta aç bir çocuğun gözyaşlarını silerken...

meleklerin görmek istemediğini gördüm hayat kadınında
pezevengini dövdüm bileklerim kırılana dek
kaderin ördüğünü
herkesin reva gördüğünü çözmek istedim saçlarından...
benim ustam sevgi
muştam yüreğimdir;
yalan olmasın,
biraz fikrimden
biraz da bu yüzden yattım bensiz hücremde!

bana böyle sitemle bakıyorken
neyimi görebilirsin ki sen!