Neyin Nesi

Paslı kalem,

Kör pencere,

Saat gecenin on ikisi.

Bir buğu belirdi kulaklarımda,

Sanırım radyonun ezgisi.

Çocukluğumun kilit tutmaz kaldırımları geçti usumdan,

Kirli sakallarımdan süzülen de, olsa olsa mazinin izbesi.

Dudaklarımda saklı kaldı bir buket papatya,

Toprağına meftun ve bil ki yalnız sendin nefesi.

Bu gece ellerimle boğuyorum karanlığa Eylül’ü,

Korkma, lal kesilmiş dilimin fecrinde saklıdır haşmeti.

Mahcup yanıp kanatırken parmaklarımı,

Gözlerim, dinmeyen kırağının esiri.

Velhasıl-ı kelam,

Kirli bir Eylül akşamı,

Saat ise gecenin on ikisi,

Yaşadığım her şey avare,yaşlandığım ise körkütük firari.

Hal bu iken bende,

Gözlerindeki iki damla yaş ile,

Kerem gönlündeki Aslı’ya sığınmakta neyin nesi ?