Neylersin...

NEYLERSİN...

Bir gece yarısı sokak ortasında yürüyorsun...
Karşıdan birisinin geldiğini görürsün,
İşte o dersin,canım, şah damarım....
Yanından bir gölge gibi geçer gider..
Onun olmadığını anladığında...
Neylersin...

Arkasından bakar kalırsın..
Filmlerdeki gibi bir buğulanma gelir gözlerine,
Dalarsın maziye, anarsın o günleri,
El ele tutuşup günbatımını seyrettiğini,
Başını senin göğsüne dayayıp,
Hayal kurduğunuz o günlerin,
Artık çok gerilerde kaldığını anlarsan...
Neylersin....

Her sabah Günaydın demek için,
Saat dokuzu heyecanla beklediğini
Telefon ettiğinde o günkü sevincini,
Onu ne kadar sevdiğini anlatmak için
Kucaklar dolusu çiçek gönderdiğin,
O günlerin mazide kaldığını anlarsan...
Neylersin...

Buluştuğunuzun her akşamında,
Yavaşça kulağına eğilir, bir şeyler söylemek için,
O sıcacık nefesini hissedersin, saçlarının dibinde,
Adeta için yanar, hiç bitmesin istersin o anın,
Fısıltı halinde gülümseyerek, bir soru sorar sana,
Sorunun cevabı onda kaldığını anladığında...
Neylersin...

Çıldırıyorum zannedersin aklına geldikçe,
Düşünmek bile istemezsin o anı,
Gözlerini yumarsın belki bir kâbustur diye,
Hiç açmak istemezsin gözlerini,
Canım, çiçeğim, Şah damarım dediğini
Bir başkasının kollarında hayal ettiğinde
Neylersin....

Uzaklaşırsın oradan dalarsın karanlığa,
Dertlerinle kederlerinle baş başa kalırsın.
Yüreğinde derin bir acı hissedersin,
Başını çevirmek istemezsin geriye bakmak için,
Tükenmişse her şey ümit kalmamışsa vuslata,
Kavuşmanın mahşere kaldığını anlarsan...
Neylersin...