Neyse Beyim

neredesin ey sevgili
yerin yurdun belli mi
yattığın döşek rahat
keyfin yerinde mi

en son sigaranın külleri vardı küllükte
ve sanki parmaklarının kokusu s/inmişti
çizim masanda ki yarım kalan projeler
hayatına dair sanki birer birer eksilmişti

ve fırlattığın bir çift terlik bile ayrı
vazodaki karanfil soluk
perdeler güneşe çekili
evde hep bayram havası vardı
lakin bugünlerde herkesin içi buruk
neye elimi atsam arızalı
tamir bekler durur
aynı kalbim gibi

her şeye rağmen
tüm kızgınlığıma rağmen
kaygılarım hala ortak ikimiz için
bencilliği barındıramadım hiç vicdanımda
oysa tek bir dileğim vardı
bu yola başlarken
yanında olmalıydım,sağlığında ve hastalığında
lakin med_cezirlerle dolu bu kaderimizi
y/aşarken an ve an
yıpratırken sevgimizi
istemeden eskimişti zaman
geç farkına varsak ta
tükettiğimiz yılları
evlilik kutsal bir müesseseymiş
bir gün ayırsa da yolları

oysa bu gani gönlüm
her şeyle yetinmeyi bildi
şimdi bakıyorum da
sabırsız gençlerin haline bey
kıymet değer bilmeyip
savurganlık halindeler
besmelesiz aşklarını çok çabuk tüketmekteler
bugün başkası,yarın başkaları
son moda giyip
son model araba binip
gece yarılarına kadar barlarda,nara atmak tek tasaları
bugün onları seyrederken
dalıyorum düne
ve şükrediyorum aşkıma
çünkü bir gün bile sensiz şaşmadı başka yola
feleğe kızdık pire için yorgan yaktık
kapıldık gittik öfkemize bir anlık
neyi paylaşamadık bey,şu üç günlük dünyada,anlamadım hiç
oysa huzur ve saadet ne parada ne pulda

neyse beyim.
hırpalandık ikimizde bu sevda yolunda
dinlenelim birazcık şu huzur sokağında
lakin ne benden yolcu olur
ne senden hancı
uğradığım her durak bil ki bana yabancı

hani yarım kalan projen vardı ya
oğlun onu tamamladı
aldığın arsaya sana bir ev yaptı
pembe panjurlu,asma bahçeli
mor ortancalar,vişne ağaçlarıyla döşeli
ev'in tınısında,ilk zamanlar yadırgayacağın bir sessizlik olacak
lakin korkma
sonraları alışınca geçecek o tedirginlik
ne gereksiz çığlıklarım
ne saçma sapan kavgalarım olacak içinde
pembe panjurların
pirinç topuzlu demir karyolanın gıcırdısından
başka hiç bir ses duymayacaksın
siyah beyaz kareler belki silinir
belki karalardan arınır kir
belki ruhun dinlenir
belki yalnızlık sana da iyi gelir

ben yine
şiirler yazıyorum
vatanıma,anama,yavrularıma
bir de sana
tavşan kanı çay demlemiyorum artık
zaten sevmezdim
kahvesiz,çaysız,sigarasız
bol tasalı yarınlar demliyorum kendime
birde bol kedili bahçemde
konuşuyorum onlarla deliler gibi
bazen kızıyorum onlara
bir gün yemek vermesem nankörleşiyorlar diye
sözüm bile geçmiyor bir sokak kedisine
bir yün sepetim var
aynı kazağı örüyorum,bir yüz,bin ters
bir ileri,on geri
öfkelendiğimde söküyorum
neşelendiğimde örüyorum
ne kazak bitiyor ne ben onu giyebiliyorum
işte maksat vakit geçsin

neyse beyim bir posta güvercini bulup
ayağına bu şiiri bağladım
korkma kapını gagaladığında
kuş'un
dilinden anlamasan da yazılanları oku yeter
o yeşil bahçeye şimdi yeni bir fidan daha ek
bol güneşle,sulayarak,tatlı dille ve şefkatle büyüt
aynı çocuklarımız gibi
ve daima mutlu ol,ölümüne dek..


Seni seven eşin...
bu notu okuduktan sonra,posta güvercinini uçur....özgürlüğüne

not:Evlenecek tüm genç kardeşlerimin isabetli ve doğru bir karar vermesi ve çok mutlu olmaları dileğimle.....