Neyse İşte Öyle

Sabahları ertelemek öğleleri geçiktirmek akşamı elinin tersiyle itme şansımız yok;
yaşamak dediğimiz şey günlerden ibaret...
Ve günler konuşmalarla duygulardan mücerret.
Hayata sebeb bedendeki ruh olsa da günlerle duyguları sana batırıp çıkarmak çok güzel:
Ilıklığına ve ılgıtlığına...
Uzaktan geçen bir gemiyi senin kahvaltı masandan izlemek vardı bu sabah,
gözlerindeki mahurluğu demlemek vardı saçlarını savuran rüzgara
ve işlemek vardı sefaları kulağının altına
Her çatal şıkırtısını sitemlemek, her bakışını maviye satmak vardı karşılıksız...
Bedelsiz saadetler durağı olsaydı masamız keşke,
düş koparan uçuşlara geçirseydi sandalyemiz...
Yıldızlar harç, gezegenler çatı olsaydı uzak düşlerimize.
Neyse, işte öyle!


5/2/2008