Neyzen

Üfle be neyzen!
Bu akşam yine,
Dertlerim depreşti...
Üfleki,
Şu bağrımın,
Şu döşümün üstündeki sızı
Seninle derman bulacak.
Senden gıdalanacak...

Nefesim kısıldı,
Dertlert beni boğuyor.
Ellerim,ayaklarım,
Zelzeleye uğramış gibi titriyor,
Ruhum bir çöküntü yaşıyor.
Kanat takmış kelimeler,
Bir sevda ummanına uçuyor.
Senin haz dolu ötüşünle,
O ummanda güller açıyor.
Dönüyor melekler saf saf,
Sakiler kendinden geçiyor.

Üfle be neyzen!
Bana bir fısıltıyla müjdele,
Ta derinden gelsin bir ses.
Beni alıp bulutlara uçursun,
İçip aşkın şerbetini,
Beni benden geçirsin...
Diller sussun,
Gönüller ağlasın.
Senin üflediğin o nefes,
Beni geçmişten,
Geleceğe bağlasın.
O tılısımlı rüzgar,
Ninniler söylesin.
Volkanlar fışkırsı,
Etrafına sevgi ateşi yaysın.
Küller yeniden,
Talazlanıp alev alev...
Göğü sarsın vaveylalar,

Seni seviyorum,
seni seviyorum diye!

18.12.2010