Niçin Bir Aşık Ruh İkizini Ölesiye Sever ki

hasbıhal yüreğimin aynası ikiye bölünmüş
kaderinde kavuşulması planlanmış
emin ol bu düşünceler çoğunluktadır;
ya diğer yarımı bulamazsam
ya bu sevdadan nasibimi alamazsam?

sanırım biri beni gözetliyor vahametinle
tam da zamana şikayet edecekken
dünya rahmine düşmüşüm
yürek bakış ve aşk meselesi buysa
kor öncesi yakalanmış
eş ruhum ile karışmışım

belli ki hissedilmeyen iki kanat çırpınışı
iki ayrı dinden
sonuçta yaratılmışız ya özümsenirken
niçin duygularıma bu göndermeler

yazması o kadar da kolay olmuyormuş
takdir edersin ki izlemekten yoruldum
lakin boşluğunda gayya doruklarında
sürüklemiş alfabemi bir puzzle
çözebilene aşk olsun
erdiyse ki muradına doğum öncesi
gözlerimin orta yerinde
iki kelime...

bu öyle bir çaresizlik ki
kendine olan itirafıyla kandırılmış
gecenin karanlık dünyasında
kendi melodisinde şifrelenmiş
kodlarını çözen yollara düşmüş
bu kadar gize, acıya
hasret öylesi yakmış ki
kurşunları kırdırmış aşka ve evliliğe
benliği olmayan kader dinine
nasıl olduysa yine doğumla ayrılmış
hiç hesap etmemiş
onda neler kaybedeceğini

arayış içinde kavuşamamak
kabul buyurulur ki aynı özün parçası
aslında seviyor mu sorusu
hep seviliyor muydu acaba diye sorgusu

hani bir söz vardır
hayatın dengesi hep bir fotoğraf karesinden yansır
ne yoksa var zihnimin ikircil sularında
nezaketten, zarafetten ve anlayıştan dem vurmuş
kandırılmıştır kadın erkek
nicedir manasını arama sevdasında

bu ruh ikizim ahhh yok mu bu ruh ikizim!
bedenim hayat gücüm
farkında değil mi
bu ütopik dünya bizim neyimize yorumlanışı
zihnimiz kazınmış yol ayrımlarında
kopardığı kıyameti sorguluyor,
asla ayrılamayız diyor
kader bizi birleştirdiğinde