Nihan Aş(k)lar

kocaman yıldızın düşünde kırılırken ahu
şelalenin saçlarında
ve onun narin rüzgarla salınışında
yüreğe yarım kaldı sevda
üstüne hiç lamba yakılmadı karanlıkta

serseri martı tüyü
okyanus derinliğine saplanırken
elleri mahkum kız
kurtaramadı kendini bu mavilikten
vahşi ama küçük us
kendini ele verdi birden
yeni bir nedenle yerlere serilirken

doğu tarafında
çalıştı kollar, bacaklar
ekmek için

batısında
göç tiryakili meyillenmiş ruhlar
sarıldı toprağa
düşünce tuttu her biri beyinlerinde
acaba yaşanılabilinir miydi
bu yabancı yerde?

derken
çocuk, s/ağır hayallerini büyüttü içinde
esen yellere salıp da umutlarını
ezgili türküler tutturdu
hep iyilikleri aradı gözleri
hep sevgiyi bekledi yürekleri
sadece orda burda çalışıp yoruldular
hiç ders çalışıpta yorulmadılar

sahi bildiler mi kitabı hiç
hiç harıl harıl kendilerini sınavlara verdiler mi
ya da fırsatları oldu mu?

muamma...

büyük kırık tabağa
tekdüze sabırlar kondu akşamın sonunda
zatı muhterem hayat
nihan aş(k)larını ulu orta sundu sessizliğe

sağ selamet
yine düşe düşe yolunu buldu hakikat

bir ihtimal kaldı geriye
o da anlaşılacak mıydı bu sancılı şehirde?

umdum
umdun
umdu...


21.07.12