Nil Yeşili Gözleri Vardı (9)

Ay buluta girdi karanlık bastı
Balkona çıkıp da yüzünü astı
Evden kaçacaktı bu onu kastı
Hüzünlendi birden ne büyük ardı
Onun nil yeşili gözleri vardı

Çantasını aldı kapıyı açtı
Yavaşca süzüldü evinden kaçtı
Ayrılık acısı kalbini biçti
Olanlar olmuştu kararı verdi
Onun nil yeşili gözleri vardı

Otogara gitti bileti aldı
Evinden ayrıldı gözleri doldu
Kahretti kadere ne şanssız kuldu
Vakit hemen geldi otoya girdi
Onun nil yeşili gözleri vardı

Yerine oturdu etrafa baktı
Attığı adımın dönüşü yoktu
Kahretti kadere dönüşü yoktu
Ne yapsın bilmedi korku da sardı
Onun nil yeşili gözleri vardı

İstanbul çok büyük nerde kalırdı
Bu koca şehirde nasıl bulurdu
Nuri'si bilseydi gelir alırdı
Neden geldin derse ona ne derdi
Onun nil yeşili gözleri vardı