Nilüfer Mevsimi 5

yüreğindeki boşluk genişliyor

gözyaşların melodisiz akarken

sessizce acı çektiğin gecelerde

pişmanlıkların saatlerini kovalarken

pastoral şarkıların ruhu

mazi darağacından sarkıyorken

yaralarını soğutmaya çalışıyorsun

ihanetin dağlarından buz çiğneyerek

boş odalara mahkûmsun

ruhun umutsuzluğa prangalı

saçlarını yolmaktan çekinme

kirpiklerin aklara çalarken

vazgeçtiğine renk arıyorsun

kalbin çıplak bir tepe gibiyken

sensiz rüyalarımı izliyorsun

sana bir masal anlatabilir miyim

nilüfer çiçeği

bir varmışsın bugün yoksun

ağlamıyorsun çığlık atıyorsun

ve bil ki bu şair seninle ağlayacak

sızlayan ağrıyan göğsünde

kayıp hatıraların eşiğinde

artık dayanamıyorsun

boşluğa ve özgürlüğe

boş odalar gri duvarlar

artık acını gizleyemiyor

nilüfer çiçeği artık bir şiirin var

bir şiir ki

sadece kızıla bulanmış

hecelerle paramparça

umutlardan yazılmış….