Nilüfer ve Kuzgun

Gotik Lirizm;

I. Morg
Karanlığın morguna düşmüş dolunayın gözleri,
Bir tabutun paslı menteşesi gibi gıcırdar rüzgâr...
Ah! O ihtişamlı ay değil, bir lanetin teatral son perdesi,
Ruhumun camlarına kanlı parmak izleri bırakan...

II. Şeytanın Yıldızları
Ah şu loş yıldızlar şeytanın avuçlarından düşen,
Kırık aynalar gibi parçalar kalbimi!
Her biri, Nilüfer'in bir yaprağını yutar sessizce,
Ve ben, bu karanlık şölene her gece davetliyim...

III. Denizin Mezarı
Anılarımı gömdüm dipsiz denizin dibine
Ki balıklar kemirsin diye gözlerimin yaşlarını!
O mavi, bir cenaze tülünden farksız artık,
Her dalgası bana ölümü fısıldar: Do... Re... Mi...

IV. Zamanın Dişleri
Saatler keskin bıçaklı bir canavarın çenesi,
Etimi kemirirken odamın duvarlarında.
Nilüferler soldu çamurlu sularda,
Bir ölünün yüzündeki son renk gibi sönük...

V. Hayalet ve Sigara
Sigaramın dumanında gördüm seni
Bir hayalet gibi dağılan, eski bir sabahın şafağında.
Dudaklarımda gürledi sessizliğin türküsü:
"Yalnızlık, mezarımın en sadık bekçisidir!"

VI. Tanrı'nın gazabı
Uzandım göğe kırık dallar gibi çıplak,
Dualarım, kargaların gagasında parçalandı.
Tanrı bile kulaklarını tıkadı haykırışlarıma,
Ve ruhum, son mum alevi gibi söndü...

VII. Son Söz
Artık bu oda ki her köşesi bir mezar—
Kuzgunun gölgesi ile çoğalır kâbuslarım.
Zincirlerle konuşurum gece boyunca:
"Aşk mı?.. Bir daha asla!.."