Ninni

topal karıncalardan bahsediyorlar şiirlerde
gülüyorum sinsi sinsi...




bilmiyorlar
onların bacaklarını ben kırdım toprak yerken aç biilaç
eşlik etsinler aksaklığıma
yalnızlık
ölüm kusuyor hayatın ağzına




sırtlarında gözyaşı torbaları
yorgun argın gölge arayışında şiirler
güneşten geçtiler mehtap yanıkları gamzeleri
kah kirpiklerine asıyorlar vefası veba olmuş sevgilileri
kah taşlara geriyorlar zulmün sokaklarında duyarlı yüreklerini...





bilmiyorlar
özgürlüğe uçan kuşların kanat seslerini topladım avuçlarıma
göğe üfüreceğim gök yarılırken
çaresizlik
korku tıkıyor vicdanların kulağına





güneşe de mehtaba da ağlama duvarı
kaf dağı sunak
kurbanların adı simurg
arayışlar uzaklara uzadıkça
öz ülkesinin yetim şehirlerinde
kaldırım taşlarına üvey anne muamelesi...




bilmiyorlar
bütün anaları ben öldürdüm




asmadan önce ninniyle uyutun son kez