Niye Merhamet Görsün Vurun Sevene Bir Kez Daha Ölsün

Hep bir ağızdan çıkar âşıkların ismi
Kalmadı der, onlar gibi görür kendini sanki
Ne bekler Ferhat'ı bekleyen Şirin gibi
Ne de çölleri aşar o çirkin Leyla'yı seven Mecnun gibi
Dilden dile dolaşır âşıklar
Ama kimse sevemez onlar kadar
Kördür gözleri, göremezler yürekleri
Kimi gözler cebi şişkini
Kimiyse tavlar aklı kıt ince belli güzelini
Düş kurmak yasak değil
Dünya düşlerin gerçekleştiği kadar yaşanır o denli

Bir de bakarsın ne kördür ne de topal
Safinaz'ı sevdiği gibi kabasakal
Sever gönül kendine densizi
Koşar peşinden kimi bir ömür
Kimiyse koşar gönlü oluncaya dek kömür
Kurtulamaz asla yanardöner yürek
Kabullenir, kabullendikçe buna aşk denir
Oysa anlaşmak gerek değil mi?
Ortak noktalarda hayatı yaşanası kılmalı
Aşk denilen duygu

Sevmeli dediler mutluluk için
Hatta kimileri;
" Mutlu olmak için mutlu etmek yeter" dediler
Sevenin gönlü çok mu zengin
Mutlu etmek için yapar elinden geleni
Bitirmez mi sabır denen ilmiği
Darağacına asar kendini
Mutlu etmek için sevdiğini
Ölüme susamak mı yani şimdi sevmek
Hayatı kendine zehrederken
Mutluluğunda mutlu olmak mıdır bilmece?
Yürekte aşk tek hece
O da yaşanmaz bin bir gece

Oysa mutlu olmak için düş kurar insan
Kendini yetim bırakmaz hayatı yaşamaktan
Ertelemeli diye düşünür; çoğu zaman da anı yaşar
Gözlerinde kalmaz sevdanın külleri
Belki de dönmez hiçbir zaman yakar da gemileri
Mecalsiz düşene dek bırakmadı ümitlerin peşini
Hiç bıkmadı sevmekten zavallı işte
Bırakın sürünsün
Sevmek istiyormuş niye merhamet görsün
Vurun sevene bir kez daha ölsün
Sevenler ölmezmiş bırakın bırakın da sürünsün.