Nöbetçi Çorbacı

yol

uzanırken

çıkmaz sokakların

sıkıcı damarına

su akar/ bulur ömrünü

deltalanan

isli ti sesinde

setubal…

gece…

ağustos yapışkanlığı…

şarap ısınmış…

kira birikmiş…

eskudo’nun yüzü haram olmuş

bisikletim bitmiş

yürüyesi ayakkabı nerede

dışarı çıkılası pantolon

bir kıza bakılası yüz

ve insan arasına karışılası gülüş

nerede…

tepetaklak düşsem yine üsküdar’a

meydan durağına

ordaki çorbacıya

ya da ne bileyim

galata’da bir çayhaneye

tuzlama kokan beyoğlu sokaklarına

banliyö trenlerini çığlıklayan

sarıyer sabahlarına

düşsem ne olur ki

haberin geldi

frankfurt’ta görmüşler seni en son

dış hatlar

tokyo

bir bilet bakışı gözlerin

bir valiz kaçağı ellerin

gitme desem

desem ki gitme

param olunca birkaç saatte frankfurt

paramız olunca sonra

birkaç saatte istanbul

gitme desem

desem ki gitme

çok uzak gidişin/ haksızlık

ben hiç böyle uzak gitmedim gibi sanki

ya da hatırlamıyorum

kaç uzak yer beni aldı koynuna…

giden adam rolü bendeydi

doğru…

bütün senaristler sarhoş olmalı…

bütün avrupa/ nöbetçi istanbul olmalı

bütün istanbul

nöbetçi çorbacı…

gitme desem

desem ki gitme

söz

paramız olunca istanbul

sonrası

üstü başı düzgün yaşam…

ne dersin…

var mıdır

yüzümüze gülünesi

nöbetçi bir hayat…

yollar

uzanırken

çıkmaz sokakların

vurulan kaderine

ömür akar/ bilir yerini

doğan

gezgin bir kızıl sabahta

şimdi her şey

med-cezir rengi

buralarda…

FOTOĞRAF: Setubal-Portekiz Ağustos 2023