Nöbetçi Şair

Senin için yazıyordum
Senin için yorumluyordum
Senin için yaşıyordum
Zavallı rahmetli babam
Adımı ŞİİRCİ takmıştı
Haklıydı
Bir şiir fabrikası gibi
Yedi yirmi dört saat
Şiir üretiyordum
Dostlarım arkadaşlarım
Nöbetçi Şair diyorlardı
Onlarda haklıydı
Nerede şiir varda
Ben oradaydım
Şölenlerde
Radyolarda
Televizyonlarda
Ben vardım
Şiir yorumluyordum
Şiir konuşuyordum
Herkesin dilinde olan
Şiir gibi bir aşk yaşadığımızı
Bu dünyada senin
Eşin benzerin olmadığını
Düşünüyordum
Taki Yetmiş dokuz
Temmuzuna kadar
Ben askere
Sen kocaya gittin
Öleceğim aklıma gelirdi de
Beni böyle terk edeceğin
Aklıma gelmezdi
Makinalı tüfekle tarasalar
Kör testere ile kesseler
Bu kadar kanamazdı yüreğim
Acımasız bir katil gibi
Lime, lime doğradın kalbimi
Demek ki ben
Yedekte tuttuğun sevgilinmişim
Demek ki sen
Şiirlere yazılmaya değmeyen
Duygusuz vefasız
Etten kemikten
Sıradan basit biriymişsin
Ne Şirinmişsin ne Leyla
Yosmanın biriymişsin de
Ben farkına varamamışım
Şimdi sen yosun buralarda
Yık iki bin on altı oldu
Bu memleket ne darbeler gördü
On iki Eylüller
Yirmi sekiz Şubatlar
On beş Temmuzlar
Kalbimdeki darbe gibi
Tahribat yapmadı
Şimdi kalbim eskisi gibi atmıyor
Bana duygulu coşkulu yazdıracak
Bir ilham perimde yok
Yok amma ben hala
Titreyen ellerimle
Ritmi bozulmuş bu kalbimle
Nöbetçi Şairliğe
Yani şiir yazmaya
Şiir yorumlamaya
Devam ediyorum vefasız
Devam ediyorum

(03.08.2016)