Nöbetçi Şair Olmak Zordur

Sen Şiirin Kraliçesisin
Yazdıklarını dünya okuyor
Bende okuyorum bende beğeniyorum
Amma velakin,
Nöbetçi Şairlik başka bir şey can
Çok başka bir şey...
Zordur Nöbetçi Şair olmak çok zordur
Gün değil yıllarını vereceksin şiire
Binlerce şair tanıyacaksın
Yüzlerce şiir okuyacaksın
Kentten kente göçeceksin
Dinletilere gideceksin
Yorumlayacaksın dinleyeceksin
Sabredeceksin yılmayacaksın
Haşlanacaksın Katlanacaksın
Stüdyoları mesken tutacaksın
Sandalyelerde uyuyacaksın
Gazetelere dergilere yazacaksın
Hasretle kavrulacaksın
Şiirlerle yoğrulacaksın
Zordur can Nöbetçi Şair olmak çok zordur
Ben şiir yazmaya başladığımda
Sen daha doğmamıştın
Ümit Yaşar Oğuzcan ölmemişti
Televizyon Cep telefonu yoktu
Face yoktu internet yoktu
Ben Ümit Yaşar sayesinde
Şiir yazmaya başladım
Duygulu coşkulu içi dolu yazıyorsun
Yaz evlat yaz dedi
Ben o günden beri
1975 den beri yazıyorum
Zordur can Nöbetçi Şair olmak çok zordur
Ben şiir yazmaya başladığımda
Kibir riya uçup yoktu kalplerde
Ben hastası değildi şairler
Elden tutan yol gösteren ustalar vardı
Vardı can vardı
O yıllarda bugün olmayan çok şey vardı
Ahde vefa vardı
Sevgi vardı saygı vardı hoş görü vardı
Doksanlarda yerel televizyonlarda
Ben yıllarca şiir programları yaptım
Çok geceler stüdyoda sabahladım
Uykusuz kaldım işime gidemedim
O günlerin birinde bir dostum bana
Bu gece yine nöbet sendeydi
Yine işe gelemedin
Nöbetçi Şair olup çıktın
Bu senin Nöbetçi Şairliğin
Hiç bitmeyecek gibi dedi
Ve o günden beri
Ben Nöbetçi Şairim can
Dostumun dediği gibi
Bu Nöbetçi Şairlikte hiç bitmedi
Bitmeyecek gibi can bitmeyecek gibi

(16.04.2018)