Nokta
....
Buz kesiğidir hayat şair
Hem dondurur hem yakar insanı aynı anda
Bu yüzdendir ki
Ne yaşadıysak
Hep bir şeyler eksik
Hep bir şeyler palavra
Hep bir şeyler fasa fiso
Hep bir şeyler fiyasko
Geriye kalan bir nebze anı bir nebze sen ben o işte şair
Hiçbir şey yetmez hiç kimseye sonuçta
Ne aşka ne sevgiye doyar insan
Ne de eksik veya fazla geçip giden günlere
Ardımız sıra gezer ölüm peşimizde
Soğuk nefesini hissettirir daima ense kökümüzde
...
Yaşam denilen bu patika bu çetrefilli yol
Duvarda asılı fotoğraftan daha kısa ömürlüdür şair
Kaldı ki
En çok ölenlerin fotoğrafları asılıdır duvarda
Unutulması istenilmeyenlerin
Kalplere izi düşenlerin
Ve sevgiyi miras bırakıp gidenler
Özlemle bakanların gözleri vardır duvarda
Mesela otobüs durağında el sallayan
Bir sevdalı fotoğrafı göremezsin asla
Ya da uçurtma peşinde koşan çocuk
Maaile toplanıp gidilen mesire yeri
Eş dost akraba rakı içilen ocak başı
Bütün yüzler gülerken
Hatta halay çekerken
Ya da bir kavuşma anının eşsizliğini anlatan
Bir fotoğraf yoktur duvarda
Olanların hepsi
Naftalin kokulu sandıkta hapistir sonuçta
Ne bileyim
Belki bir iki nikah fotoğrafı
Belki bir baba ve kucağında çocukları
Nedense sadece baba ve çocukları
Nedense ana olmaz
Duvara çakılı o fotoğrafta
Zaman geçer
Baba yaşlanır
Çocuklar büyür
Erkek delikanlı olur
Kız gelin
Büyümez fotoğraftaki çocuklar
Hep çocuk kalır
Gün gelir
Baba ölür
Baba ve evlatlarının fotoğrafı iner duvardan
Sadece yaşlı ve ak sakallı baba kalır duvarda
Yani
Ölüp gidenler
Eşlik eder o duvardan
Geride kalanlara
Sen yaşadığını zannedersin
Nice canlar yitip gitmiş şu hayattan
Muhtemel hevesleri kursağında
Belki kısık sesle olsa dahi hoşça kalın bile diyemeden
Belki bir mektuba son noktayı bile koyamadan
...
Yani
Mesele yağmurda ıslanmak değildir şair
Yağmurun altında ıslanmanın tadına varamamaktır
Demem o ki
Boş vermeli çoğu zaman bazı şeyleri
Hem
Kim bilir
Devasa bir çığ düşer bu şiire belki birazdan
Bütün dizeleri linç eder
Şiir revan içinde kalır ortalık
Şair geçinen biri ölür belki ardından
Belki bu şiire nokta bile koyamadan
Hiç büyümeyen bir sancının yoldaşıyız belki de...
Bir boşluk bir merdiven çıkıyoruz yaşamın sırtını.Buz kesiği anılar ve karanfil dokulu bağlar..iç içe bir zuhurun alfabesinde noktalı sandıklar..
Güzel şiiri kutlarım Selam ve saygılar
.....
Anlatımı kadar, yaşanılası şeyleri yazman çok iyi! ( nokta)
Hayat, boşlukta yürümektir diyor şair.Şairler ise hiçlikte yürüyorlar.Ben böyle anladım.Var ol şairim.
Hayatın çekilmiş bir fotoğrafı ne güzel dile getirmişsiniz emeğinize kaleminize sağlık Uğur Kardeşim Tebrik tebrik ederim saygılarımla selamlar iyi günler dilerim
Ne yaşadıysak Hep bir şeyler eksik Hep bir şeyler palavra Hep bir şeyler fasa fiso Hep bir şeyler fiyasko
Aşklarımız eksik, hayallerimiz eksik, gülüşlerimiz eksik. Ölürken tam ölsek bari be Uğur.